Dit artikel is afkomstig uit ons relatiemagazine Dichtbij, uitgave 1, 2024
"De huishoudelijke hulpen van Carinova bouwen een vertrouwensband op met hun cliënten. Wij kennen de mensen lang en krijgen door de jaren heen veel te zien en te horen."
Aan het woord is Chantal Sandbergen. Zij loopt in haar werk als huishoudelijke hulp vaak aan tegen situaties die het welzijn van mensen betreffen. Samen met Daniëlle de Vries, coördinerend wijkverpleegkundige, vertelt ze over hoe ze de zelfredzaamheid van cliënten kan ondersteunen met behulp van de signaleringskaart, zodat zij zo lang mogelijk thuis kunnen blijven wonen. De boodschap: we letten op u, wij denken met u mee.
Veranderende situaties
Chantal ziet soms dat iemand slechter gaat lopen, vaker is gevallen. Speelt er meer? Tijdens het schoonmaken ontdek je dat er voedsel in de koelkast ligt dat over de datum is. De medicatie ligt op verkeerde plekken. Het eten en drinken smaakt niet meer. Daniëlle: “De signaleringskaart is ontwikkeld voor de huishoudelijke hulpen van Carinova om dergelijke signalen te herkennen. Maar ook: wat moeten ze ermee? Ze wisten tot voor kort niet bij wie ze dit konden melden. Via de signaleringskaart wordt een vaste route afgesproken. Ze worden getraind om vooral op te pikken wanneer de situatie van de cliënt verandert. Als je bij een nieuwe cliënt komt, oordeel je uiteraard niet op de eerste dag.”
Huishoudelijke hulp bij Carinova. Ze wandelt graag in het bos en probeert zoveel mogelijk tijd te maken voor haar hobby fotografie.
Coördinerend wijkverpleegkundige bij Carinova. Ze houdt van zwemmen en wandelen en brengt veel tijd door met familie en vrienden.
Training
Zo’n jaar of twee geleden, tijdens een overleg met collega-wijkverpleegkundigen van teams in Balkbrug en Dedemsvaart, vroeg Daniëlle zich af: “Kunnen we meer doen met de signalerende rol van de huishoudelijke medewerkers?” De waarde daarvan werd door iedereen erkend. Melanie Mecklenfeld, transformatiemanager Carinova, heeft daarop het voortouw genomen om de signaleringskaart te ontwikkelen. Daniëlle denkt mee in het project vanuit haar praktijkervaring. Chantal is door Melanie benaderd voor hulp bij het uitrollen van de signaleringskaart in de organisatie. Samen met vier andere huishoudelijke hulpen, Jannette Verbeek, Gerry Woelderink, Greet Vereecken en Hinke Schram, geeft zij de komende maanden presentaties over de signaleringskaart. Uiteindelijk moeten alle huishoudelijke hulpen van Carinova hierin getraind worden.
Herkenning
Chantal: “Het is de eerste keer dat de collega’s op deze manier bij elkaar zitten, in de coronatijd mocht het helemaal niet. Het onderwerp is echt de signaleringskaart, maar we krijgen veel verschillende vragen uit de groep. Een huishoudelijke hulp heeft een heel zelfstandig beroep met weinig collegiaal overleg. Het is een uitdaging om een verbinding te creëren met het team wijkverpleging, omdat een samenwerking veel oplevert. En de huishoudelijke hulpen hebben veel behoeft e om hun ervaring te delen. Het is fijn om ruggespraak te kunnen houden met collega’s.” Tijdens de presentaties ziet Chantal veel knikkende hoofden als ze voorbeelden noemt. Er is veel herkenning. “Ze zijn erg blij dat ze gehoord worden en terugkoppeling krijgen. Dat werd weleens gemist.”
Opvolging
Zodra via de signaleringskaart veranderingen worden waargenomen, overlegt Chantal met de cliënten of zij daarbij hulp willen. In dat geval benadert ze in eerste instantie de directe familieleden – mogelijk wordt er al actie ondernomen – maar als zij ook geen oplossingen zien, spreken Chantal en haar collega’s de wijkverpleegkundigen aan. Als deze tijdig weten dat er iets aan de hand is, kunnen ze eerder aan de bel trekken. Chantal: “Je overlegt eerst met de cliënt zelf en vraagt altijd toestemming om advies in te winnen.
De wijkverpleegkundigen kunnen adviseren over vervolgstappen of ze kunnen op huisbezoek gaan bij de cliënt voor een gesprek, als deze daarvoor openstaat. Zo nodig kunnen we anoniem overleggen met het team wijkverpleging. Zo kan je je zorgen delen, terwijl de privacy van mensen niet wordt geschaad.” Daniëlle: “Adviezen kunnen gaan over positieve gezondheid, de voordelen van een maaltijdservice, een baxterrol voor medicatie, of we kunnen een vrijwilliger regelen die mee gaat wandelen. Maar we kijken vooral naar wat mensen zelf willen. Als je de mogelijkheden rustig bespreekt, willen negen van de tien mensen het wel proberen.”
De signaleringskaart kan worden ingezet als cliënten al thuiszorg krijgen of juist nog niet. Daniëlle benadrukt nog eens dat het juist de bedoeling is om thuiszorg zo lang mogelijk uit te stellen, door te onderzoeken welke andere mogelijkheden er zijn om te voorkomen dat iemand zorgafhankelijk wordt. Chantal heeft afsluitend een tip voor haar collega’s: “Je staat er niet alleen voor. Realiseer je dat je als huishoudelijke hulp gelijk staat in het team met de wijkverpleegkundige. Samen kan je een situatie oplossen. Het is tenslotte een prachtig beroep als je na een geslaagde werkdag naar huis gaat en cliënten zo dankbaar zijn omdat het huis weer fris en schoon is. Ze zijn altijd blij dat je geweest bent!”
